De kou, het donkerte, de korte dagen, de gure wind. De winter heeft een slechte reputatie. Want de zomer was zo fijn. Met haar zon en lange, lichte, gezellige dagen, met zoveel energie, actie en plezier. Wat hadden we haar liever nog steeds in ons leven gehad. Maar in plaats daarvan moeten we het met die natte herfst, die donkere winter doen. Ik hoor veel mensen om me heen die last hebben van het winterseizoen. Het doet iets met ons humeur, al dat donker. Tel daar nog wat recente beperkingen van ons leven buitenshuis bij op en we voelen ons helemaal in mineur, diep verlangend naar het gebruis van de lente en de zomer.
Heel eerlijk? Dit heb ik ook mijn leven lang gehad, gevoeld, ervaren. Ik ging het liefst in de wintermaanden op reis, vertoevend op warmere plekken op deze aarde zodat ik een deel van de winter kon overslaan. Ik verzette me er tegen, en wachtte ongeduldig af tot het weer voorbij zou zijn, het leven weer meer licht zou krijgen omdat de dagen weer meer licht zouden krijgen. Maar ook heel eerlijk? Dat stille verzet tegen de winter kostte me heel veel energie. Dat vechten van binnenuit tegen iets dat elk jaar weer terugkeert en zo onlosmakelijk verbonden is met de natuur. Het voelt als keihard roeien tegen de stroom in.
Dat stille verzet tegen de winter kostte me heel veel energie. Dat vechten van binnenuit tegen iets dat elk jaar weer terugkeert en zo onlosmakelijk verbonden is met de natuur. Het voelt als keihard roeien tegen de stroom in.
Afgelopen maanden heb ik mij verder verdiept in de cyclische werking van de natuur. Wat een openbaring is dat geweest. Ecologisch wist ik natuurlijk wel dat de verschillende seizoenen zo hun functies hebben. Maar ook op energetisch niveau kunnen we veel van de verschillende seizoenen leren. En het mooie is, nu ik me er minder tegen verzet, ik me open stel voor de verschillende cycli, merk ik ineens dat ik er meer mee kan werken in plaats van dat het tegen me werkt.
Ik voel minder drang en noodzaak om me vast te klampen aan de hoge energie en het vele daglicht van de zomer, omdat ik voel hoe fijn de rust en de stilte van de winter óók is. Elk seizoen brengt iets nieuws met zich mee en dat voelt ineens zo simpel, zo logisch, zo kloppend. Ik ben met de rivier aan het mee roeien in plaats van er tegenin. En dat voelt krachtig, voedend en rustig. In harmonie leven met de natuur is in harmonie leven met jezelf.
Dit heeft me niet alleen voor mijn eigen leven veel inspiratie gebracht, maar ook voor het werken aan transities. Verrassend genoeg volgen we namelijk in ons duurzame werk nog vaak de regels van een lineaire economie. Ook daarin gaat het vooral om het presteren, productief zijn, veel actie, veel ondernemen en het sturen op concrete KPI’s. Oftewel heel veel zomerse energie. Terwijl transities juist een andere aanpak vragen. Een circulaire economie realiseer je niet door een lineaire aanpak. Het meebewegen met de verschillende seizoenen maakt dat je minder tegen de stroom in hoeft te gaan.
Onder andere geïnspireerd door een prachtige lezing van Sacha Post hierbij een rondje langs de seizoenen en waar zij met hun energie voor staan. Kan je de schoonheid zien van elk seizoen? Kan je voelen wat de energie van elk seizoen, en nu dus van de winter, je zou kunnen brengen? En wat vraagt dit van het werken aan transities?
Winter
De winter staat voor diepe stilte en voor het ok te zijn met het onbekende. De fase tussen leven en dood. De winter is het nulpunt. We denken vaak aan het stervende deel van de winter, het einde van een jaar. Maar we vergeten daarmee dat in de winter de expressie van het leven, van een nieuwe cyclus begint. Waarin je wordt uitnodigt om te dromen zonder meteen tot actie over te gaan. In de stilte, in de rust, in het hart van de winter worden juist de zaadjes opgemerkt die levensvatbaar zijn. Die het potentieel in zich hebben om de koude nachten te overleven en in de lente boven de grond komen.
Lente
In de lente gaat het om het creëren van de juiste omstandigheden. Hoe kan je ruimte geven aan de eerste impulsen die opkomen? Hoe kan je de zaadjes die de winter overleefd hebben laten groeien? De expansie kracht neemt toe in de lente, alles richt zich meer naar buiten. Maar het is ook een fase van selectie: welke van al die opties kies je? Het vraagt een scherpte, een helderheid om keuzes te maken voor de dingen die ertoe doen. Kiezen voor de dingen die belangrijk zijn in jouw leven of voor jouw missie die verder mogen gaan groeien en bloeien.
Zomer
De zomer nodigt uit om dingen echt tot volwassing te brengen. Het is een super productieve fase, vooral de vroege zomer. Maar het is ook een chaotische periode. Op een bepaalde manier wordt er volop gevochten voor aandacht, zoveel opties en mogelijkheden dienen zich aan. Je gaat er helemaal in op, leeft naar buiten gericht en er is veel overvloed. De keerzijde daarvan is dat we de verbinding met onze interne wereld wat verliezen in al dat leven wat zich buiten afspeelt. Veel prikkels en stimulans van buitenaf dus.
Herfst
De herfst is een periode om alle kracht en energie uit de zomer goed af te ronden. Start in deze fase geen nieuwe dingen meer en laat los wat je niet meer nodig hebt, vooral de dingen die niet meer bijdragen aan het grotere belang. Alle energie gaat naar het opschonen, loslaten, hervinden van de essentie. Deze opschoning zorgt ervoor dat je in de rust kan zakken. Anders neem je de chaos van de zomer mee de winter in en kan je geen vrijheid ervaren om te dromen richting een nieuwe cyclus.
Comments